SLECHTS GEKLEED IN HOGE HAKKEN EN EEN GLAS RODE WIJN

 

 

Het is een heerlijke en behaaglijke warmte, zei de man van de kachelwinkel waar mijn vrouw en ik op een trieste donderdagmiddag een houtkachel uitzochten. Ik had de aanschaf van zo’n kachel een paar jaar kunnen uitstellen, maar mijn vrouw is een doorzetter.

Ik had ooit, toen ze een keertje over de romantische gevoelens die de vlammen in zo’n kachel oproepen begon, een dvd’tje gekocht waardoor je anderhalf uur lang naar een haardvuur op de tv kon staren. Maar dat scheen niet het zelfde te zijn, volgens mijn vrouw. De man van de kachelwinkel legde ons alle ins en outs van het branden van een houtkachel uit en ik begreep er steeds minder van waarom iemand in vredesnaam een houtkachel wil aanschaffen als je toch met één slinger aan de knop van de thermostaat, de cv je hele huis behaaglijk warm maakt. Bovendien woont de familie Kasma op een bovenhuis en als enige man in huis ben ik dus de aangewezen persoon om met blokken hout de trap op te sjouwen.

Weet je, zei mijn vrouw, toen de kachel was geïnstalleerd, we hebben nog die leuke schapenvacht van de Ikea. Als de kinderen vanavond naar bed zijn, leggen we die voor de kachel, jij maakt een flesje rode wijn open, ik doe iets spannends aan en dan stoken we de kachel hoog op. Eigenlijk had ik plannen om even de stag in te gaan voor een biertje, maar zo vaak krijg ik mijn vrouw ook niet in iets spannends te zien en dus gebeurde het zoals zij het bedacht had. Om 10 uur stond de nieuwe kachel roodgloeiend, had ik de fles wijn ontkurkt en stond mijn vrouw voor me zoals ik haar het liefst zie; slechts gekleed in hoge hakken en een glas rode wijn. Het Ikea schapenvachtje lag stijf tegen de kachel

Het is wel wat warm hier in de kamer, zei ik toen ik, ongemakkelijk op het vachtje zittend, een slok van mijn wijn nam. Doe iets uit dan, zei mijn vrouw. En zoals altijd gehoorzaam ik haar als ze zoiets vraagt. Weet jij hoe je dit ding moet temperen, vroeg ik nog, maar mijn vrouw was, waarschijnlijk of door de aanblik van haar echtgenoot in onderbroek, of door de rode wijn niet meer aanspreekbaar. Misschien moet ik alle schuifjes dicht doen, bedacht ik me in eens. Tussen twee zoenen van mijn vrouw en een slok rode wijn lukte me dat zonder mijn vingers te verbranden. Het hielp niet echt merkte ik 10 minuten later terwijl het zweet me in mijn ogen prikte. De combinatie van hitte en een spannende echtgenote was klaarblijkelijk slecht voor mijn gezonde denkvermogen want ik trok zomaar ineens het deurtje van de kachel open in de hoop dat het vuur dan uit zou gaan. Er bleek door de dichte schuifjes niet eens zoveel vuur meer in de kachel te zijn, maar wel veel rook en vonken. De rook bereikte meteen de rookmelder aan het plafond, die verschrikkelijk begon te loeien en van de vonken kwamen er een paar op het Ikea schapenvachtje terecht dat onder onze billen weg begon te smelten omdat het van nylon kunststof gemaakt was. Zet dat ding uit, schreeuwde mijn vrouw, straks zijn de kinderen wakker. Maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ten eerste kon ik er niet bij zonder een trapje en ten tweede zijn de brandmelders bij ons op de netstroom aangesloten zodat je niet, wat iedereen doet die een brandmelder in huis heeft, de batterij er uit kan halen. Een paar minuten later had ik hoestend op een trapje het knopje gevonden om de melder uit te zetten. Mijn vrouw had inmiddels het kacheldeurtje weer dicht gedaan en de buitendeuren open zodat de rook de kamer uittrok.

Terwijl we op het dakterras naar frisse lucht stonden te happen kwam het hoofd van de achterbuurvrouw over de schutting. Wat een herrie daar bij jullie! Ik liep naar de schutting om haar te vertellen dat mijn vrouw en ik een romantische avond hadden maar dat het zo heet geworden was dat het brandalarm was afgegaan. En dat met je onderbroek nog aan, vroeg ze ongelovig. Ik was vergeten dat ik alleen mijn onderbroek maar aan had. Ik ga bij de kinderen kijken, riep mijn vrouw vanuit de openstaande deur, gooi jij het vachtje weg? Tijdens het laatste rondje met de hond propte ik de resten van het schapenvachtje op de Nieuwestad in een vuilnisbak. Toen ik daarna de slaapkamer binnenkwam lag mijn vrouw al te slapen met een hele grote pyjama aan.